Иако пазарот на ЕУ е унифициран, цените на основните прехранбени производи се различни. И излегува дека исто толку колку е поголем и побогат пазарот, толку е поевтина храната. А сиромашните плаќаат значително повеќе.
Тешко е да се поверува дека постои единствен пазар во Европската унија кога Холанѓаните плаќаат 70 отсто повеќе од Германците за шише Кока-Кола.
Холандскиот министер за економија Мики Адриансенс тврди дека холандските клиенти се измамени. Иако имаат репутацијата на штедлива нација, Холанѓаните треба да трошат повеќе од нивните германски соседи на најдобрите брендови на пијалоци и сладолед
„Понекогаш гледаме, во однос на Кока-Кола, дека во Германија производот е за 1 евро поевтин отколку во Холандија, а тоа се многу пари“, рече министерот во интервју за ПОЛИТИКО минатата недела.
Студијата на холандското министерство за економија минатата година покажа дека шише КокаКола од 1 литар чини 1,08 евра во Германија и 1,83 евра во Холандија.
Тегла Нутела чини 2,79 евра за германските купувачи и 3,02 евра за Холанѓаните.
Кутија сладолед Магнум е по цена од 3,73 евра во Германија и 5,22 евра во Холандија.
Излегува дека тоа не е случај само во Холандија. Чешкиот премиер Петр Фиала објави видео на X минатата година, споредувајќи ја германската цена од 1,49 евра за шише Кока Кола од 1,5 литри со чешката цена од 1,33 евра за само литар. „Нутела“ чини 4,58 евра за 750 g во Германија и 6,87 евра за 600 g во Чешка.
Од потрошувачки аспект, не е во ред тоа да се случува на единствениот пазар“, рече Ванеса Тарнер од Европската организација на потрошувачи BEUC. „Ние сме многу загрижени за цените на храната, особено во време на криза и инфлација.
Сепак, може да се тврди дека не може лесно да има единствен пазар за храна кога има големи разлики во приходи во ЕУ. На пример, Бугарите, Словаците и Романците имаат само една третина од просечниот расположлив приход дд оние во „богатиот“ Луксембург.
Производите често се продаваат по пониска цена во посиромашните нации, но до неодамна тие земји добиваа намали пакувања во маса или послаб квалитет, проблем на кој се жалеа земјите од централна Европа.
Мики Адриансенс гледа поинаква поделба во Европа, каде што цените на храната се пониски во поголемите земји со поголеми пазари кои можеби ќе можат да поддржат неколку синџири на намирници со агресивно намалување на трошоците.
Адриансенс посочува како холандските супермаркети се ограничени на купување од одредени трговци на големо, а не може да се купи од поевтини добавувачи во Германија на пример. Неговата поента е дека треба да се либерализира добавувачката мрежа на големо на европско ниво.