Преживеаните од инфекцијата очекуваат да бидат заштитени од Ковид-19 барем некое време, но 17% од нив не покажуваат присуство на антитела по закрепнувањето. Како што објаснија експертите, некои луѓе имаат особености на имунолошкиот систем – нивното тело не реагира на коронавирусот и не лачи антитела. Според нив, ова се должи на специфични генетски мутации. Како по правило, ова се однесува на луѓе со лесен тек на болеста. Најчесто, асимптоматскиот или благ тек на Ковид-19 укажува на мала доза на инфекција. Во повеќето случаи, излегува дека ако нема симптоми, тогаш нема имунолошки одговор – имунолошкиот систем е „тивок“. Покрај тоа, според експертите за заразни болести, понекогаш нивото на антитела може да биде толку под прагот на чувствителност на тестовите што не е откриено нивно присуство.
Покрај хуморалниот имунитет, се формира клеточен имунитет, што е доста тешко да се тестира. Клеточниот имунитет игра клучна улога. Макрофагите (клетки способни активно да фаќаат и мелат бактерии) се од големо значење. Тие први се борат против вирусот на ниво на вроден имунитет, многу пред да се формираат антитела. Овие клетки дејствуваат како „специјални сили“ – го штитат организмот од првичниот влез на патогенот.
Отпрвин не разбираат дали е добро или лошо, но го уништуваат. И само тогаш тие земаат фрагмент од инфекцијата и ја пренесуваат до лимфните јазли, каде што веќе се произведуваат антитела. Според експертите, недостатокот на антитела може да укаже на многу силен примарен имунолошки систем. Се претпоставува дека првично таквите луѓе сè уште развиваат антитела, но имаат толку малку од нив што за време на тестирањето тие веќе достигнуваат нула.
Во овој случај, “мемориските ќелии” исто така можат да работат. Ако некое лице претходно наиде на некаков вид коронавирус, тогаш овие клетки имаат задржано информации за целото семејство на коронавируси, бидејќи тие имаат 70% сличен генетски состав.
Можно е да има луѓе со одреден генотип кои на кој било начин не се погодени од САРС-CoV-2 , како и оние кои се имунизирани против коронавирусот. На пример, луѓето кои се хомозиготни (со две идентични генски форми) за мутираниот ген CCR5 на рецепторот не се подложни на ХИВ. Во нив, вирусот едноставно не може да влезе во клетката.
Во случај на Ковид-19, количината на AMP2 во телото може да игра улога – специјален ензим кој му помага на телото да одржува рамнотежа на вода-сол и нормален крвен притисок. Покрај тоа, трагите од него се наоѓаат во сите ткива на телото – вклучувајќи ги и белите дробови.
Претходно, група вирусолози предводени од Пол Клеменман, професор на Универзитетот Оксфорд во Велика Британија, утврдија дека количината на ACE2 е поврзана со два гени на вродениот имунолошки систем – IFNL3 и IFNL4. И нивното однесување зависи од тоа како е наредено друго парче ДНК, кое се наоѓа на човечкиот хромозом 19. Овој сегмент од геномот може да содржи три различни типа на мутации. Тие значително го менуваат начинот на кој телото реагира на кој било вид на вирус што влегува во телото.