Научниците потврдија постоење на пештера на Месечината, недалеку од местото каде што слетаа Нил Армстронг и Баз Олдрин пред 55 години, и се сомневаат дека има уште стотици во кои би можеле да бидат сместени идните астронаути.
Тимот предводен од Италија во понеделникот објави дека има докази за голема пештера до која може да се стигн од најдлабоката позната јама на Месечината. Се наоѓа во Морето на спокојството, на само 400 километри од местото на слетување на Аполо 11.
Јамата, како и повеќе од 200 други откриени таму горе, настанала со уривање на цевка од лава.
Истражувачите ги анализираа радарските мерења на лунарниот извидувачки орбитер на НАСА и ги споредија резултатите со цевките од лава на Земјата. Нивните наоди се појавија во списанието Nature Astronomy.
Податоците од радарот го откриваат само почетниот дел од подземната празнина, велат научниците. Тие проценуваат дека е широк најмлку 40 метри и долги десетици метри, а веројатно и повеќе.
„Пештерите на Месечината останаа мистерија повеќе од 50 години. Затоа, беше возбудливо што конечно можев да го докажам постоењето“, напишаа во е-пошта Леонардо Карер и Лоренцо Бруцоне од Универзитетот во Тренто.
Поголемиот дел од јамите се чини дека се наоѓаат во древните рамнини на лава на Месечината, според научниците. Може да има и на јужниот пол на Месечината, планираната локација на слетувањето на астронаутите на НАСА подоцна оваа деценија. Се верува дека таму во трајно засенчени кратери има замрзната вода што може да обезбеди вода за пиење и ракетно гориво.
За време на програмата Аполо на НАСА, 12 астронаути слетаа на Месечината, почнувајќи со Армстронг и Олдрин на 20 јули 1969 година.
Наодите сугерираат дека може да има стотици јами на Месечината и илјадници цевки од лава. Таквите места би можеле да послужат како природно засолниште за астронаутите, заштитувајќи ги од космичките зраци и сончевото зрачење, како и од удари на микрометеорити. Изградбата на живеалишта од нула би одземала повеќе време и предизвикува повеќе, дури и кога ќе се зее предвид по потреба за зајакнување на ѕидовите на пештерата за да се спречи колапс, рече тимот.
Карпите и другиот материјал во овие пештери – непроменети од суровите површински услови во текот на еони – исто така можат да им помогнат на научниците подобро да разберат како еволуирала Месечината, особено со нејзината вулканска активност, пишува Асошиејтед Прес.